برخی نام ها هستند که حتی کسانی که هیچ ارتباطی به حوزه مخصوص و مربوط به آن نام ندارند نیز آن را شنیده اند و برایشان ناآشنا نیست. مانند این که مثلا به هر شخصی بگوییم کریستیانو رونالدو. وی حتی اگر هیچ علاقه ای هم به فوتبال نداشته باشد این نام را شنیده است و می داند که یک فوتبالیست بزرگ است. در زمینه بازی های رایانه ای نیز نام های اینچنینی وجود دارند اما مهمترین آن ها شاید نینتندو باشد که بسیاری افراد نام ان را شنیده اند و با ان غریبه نیستند. پشت همین نام ساده معنای و مفاهیم و تاریخچه ای خوابیده اسست که برای ما باازیبازان و برای صنعت بازی های رایانه ای ارزش بسیار زیادی دارد و به قدمت تاریخ بازی های رایانه ای است. شاید اکنون و در کشورمان و شاید همه دنیا تنها و تنها نام ایکس باکس و پلی استیشن و سونی و مایکروسافت را می شنویم اما میدانیم که نینتندو اگر بیشتر از این ها در اعتلای صنعت بازی های رایانه ای نقش نداشته باشد کمتر نیز ندارد و در طول سال ها کاری کرده است که بسیاری از افرادی که هیچ علاقه ای به گیم نداشته اند نیز عاشق ان شده اند زیرا گیم تنها و تنها معنی هاردکور و بازی های هاردکور را نمی دهد و دیگر بازی ها نیز نقش بسیار مهمی را در تاریخ این صنعت و این هنر داشته اند. بزرگترین نقش نینتندو اما، انجام یک وظیفه بزرگ بوده است. آن وظیفه چیست؟ “اوردن خانواده از پشت دیوار بازی های رایانه ای به درون این حلقه”.
خانواده ها همیشه با بازی ها مشکلاتی داشته اند و انها را اغلب برای فرزاندشان مضر می دیده اند. در مطلبی در مورد جبهه گیری خانواده ها در مقابل بازی ها به موارد جالبی اشاره شده بود که ذکر آنها در این بخش خالی از لطف نخواهد بود. در این مقاله آمده بود “یکی از مسائلی که به طور حتم ما بازی بازها مخصوصا ایرانی ها در زندگی با آن روبرو بوده ایم و یا روبرو خواهیم شد مسئله ی موضع گرفتن والدین در برابر بازی کردن بازی های رایانه ای توسط فرزندانشان می باشد که بسته به سن والدین، سن فرزند و تعداد ساعت های بازی کردن در روز متفاوت است ولی به هر حال کم و بیش برای همه ی ما رخ داده است. چه بخواهیم و چه نخواهیم دیدگاه پدران و مادران ما نسبت به بازی های ویدئویی دیدگاه مثبتی نیست و اگر ما صدها تحقیق و مقاله و در مورد مفید بودن بازی های رایانه ای به آن‎ها نشان دهیم کافی است تا در یک خبر و یا یک مورد بشنوند که فلان نفر در فلان جای دنیا بر اثر بازی کردن زیاد بازی های ویدئویی به خود یا دیگران اسیب رسانده است و یا تحقیقی انجام شده است که طی شرایطی خاص بازی های ویدئویی را مضر دانسته است. همین کافیست تا همه چیز را فراموش کنند و شروع به بد گفتن و انتقاد کردن از بازی های ویدئویی کنند و ما را با جملاتی نظیر خجالت نمی کشی با این سنت بازی می کنی؟، کی می خوای دست برداری از بازی کردن، بازی کردن برای بچه ها است و… متهم می کنند. تازه این یک قسمت قضیه است و قسمت دیگر این است که حتی اگر بازی های ویدئویی را مضر نیز ندانند این گمان را دارند که این بازی ها تنها برای کودکان است چون اسمش بازی است. این دیدگاهی است که لااقل در جامعه ی ما در مورد بازی های ویدئویی وجود دارد و نسل ما با آن روبرو بوده است. موضوع اینجاست که بازی‎ های ویدئویی نیز مانند هر چیز دیگری در دنیا نسبی هستند و می ‎توانند با استفاده‎ی درست به یک ابزار مفید تبدیل شوند و یا با استفاده ‎ی افراطی و غلط مسیر زندگی را منحرف کنند.” نینتندو آمد و برای مقابله با این دیدگاه وارد عمل شد آن هم در حالی که کاملا تنها بود و دیگر شرکت های صاحب کنسول نه تلاشی برای از بین بردن این دیدگاه خانواده ها می کردند و نه اصلا میخواستند که تلاشی بکنند. در واقع اگر یک کمپانی باشد که مفهوم گیم و بازی های رایانه ای را با خانواده ترکیب کرده است و پای خانواده ها را به این دنیا بازی کرده است آن نیتندو است و بس. می دانید که این چه کاربزرگی است؟ خانواده ها همیشه با یک جبهه گیری و با یک سپر محافظ به بازی های رایانه ای نگاه کرده و می کنند و آن ها را انگار عاملی می دانند برای از دست دادن فرزندانشان و خراب شدن زندگی آنها! بله متاسفانه همین طور است. اما شرکتی مانند نینتندو با بازی هایی فوق العاده از ورزشی گرفته تا پارتی و رقص و … کاری کرد تا مفهوم خانواده نیز به بازی های رایانه ای وارد شود و انها نیز نقشی در این دنیای بزرگ و بی نظیر داشته باشند. این کار بسیار بسیار بزرگ و مهم بوده است و نقشی حیاتی را در محبوب تر کردن صنعت گیم در دنیا و از بین بردن حفاظ دور خانواده ها در برابر بازی های رایانه ای در دنیا ایفا کرده است.

آن هم با ابزار خلاقیت و خلاقیت و خلاقیت.
تازه این تنها یک بخش قضیه است. این شرکت همیشه برای بازیبازان حرفه ای تر نیز کلی بازی های خوب و زیبا و عالی داشته است و دارد. امکان ندارد که طرفدار یک نقش آفرینی ژاپنی باشید و کنسولی بهتر از کنسول های نینتندو برای تجربه شاهکارهای این سبک پیدا کنید زیرا که همواره این کنسول ها پر هستند از انواع و اقسام بازی های بی نظیر نقش آفرینی ژاپنی آن هم با بالاترین کیفیت. شاید کنسول های این شرکت بخش گرافیک را هموراه به سونی و مایکروسافت باخته باشند اما بخش خلاقیت زا همیشه برده اند و همچنین برترین پلتفرم های ممکن برای سبک نقش آفرینی ژاپنی نیز هستند. واقعا کدام عنوان است که وقتی دلتان یک اکشن ماجرایی ناب بخواهد بتواند بیشتر از شاهکارهای افسانه زلدا شما را سرگرم کند . این سبک را برای شما تعریف کند. کدام بازی پلتفرمر دو بعدی است که حس و حال ماریو را به شما بدهد و البته این شخصیت اکنون در انواع و اقسام سبک های ممکن در بازی های بی نظیری ایفای نقش کرده است. نقش آفرینی غربی تر می خواهید؟ شاهکاری وجود دارد به نام Xenoblade که حتی نامزد برترین نقش آفرینی سال می شود. همواره کنسول های این شرکت علاوه بر خلاقیت در طراحی انواع و اقسام بازی های زیبا و متنوع را نیز در سبک های مختلف برای طرفداران خود داشته و دارند و مخصوصا با دو فرنچایز خود در دنیای بازی های رایانه ای یکه تازی می کنند یعنی دو سری محبوب و پرطرفدار ماریو و زلدا که هر کدام مجموعه ای از شاهکارها را در اختیار بازیبازان قرار می دهند.
قدر شرکت هایی مانند نیتندو را باید دانست. این شرکت از ستون های تاریخ گیم بوده و هست و یکی از تعاریف و مفاهیم اصلی بازی های رایانه ای را در این شرکت می توان یافت. نام نینتندو تعریف بازی است و فقط با آمدن این نام مار غرق خاطره می شویم. خاطراتی که به بزرگی کودکی و نوجوانی ما هستند و دوره های زندگی خود را همراه آن ها سپری کرده ایم. اگر بخواهیم به نقش نینتندو در صنعت بازی های رایانه ای اشاره کنیم و برای آن مثالی ملموس بزنیم دقیقا باید گفت نینتدو برای دنیای بازی های رایانه ای مانند بازی های مستقل هستند در بازار انواع بازی های مختلف. یعنی نقش روح و مفهوم خلاقیت را در این دنیای بزرگ و پیچیده و پر از تکرار و پول های کلان و … به دوش می کشد و نمی گذارد تا همه چیز فرو بریزد و خلاقیت در زیر اوار بازی های تکراری AAA که در اصل ZZZ هم نیستند مدفون شده و بمیرد. نقش نینتندو در این بازار مانند نقش بازی های مستقل است. در مطلبی در مورد بازی های مستقل آمده بود “وقتی خسته از شوترهای آنلاین و گرافیک‎های حیرت‎انگیز و صحنه‎های سینمایی و اسکریپت شده هستیم و دلمان کمی سادگی و خلاقیت و بدعت می‎خواهد، بازی‎های مستقل خانه‎ای امن برای پناه بردن ما هستند و با تمام سادگی و صمیمیت و قیمت‎های چند دلاری و ناچیز خود، هر چه دارند را برای ما که مهمان خانه‎شان هستیم برسر سفره می‎آورند تا لقمه‎ای نان و لذت ساده را در هیاهوی منوی رستوران‎های عطیم و پوشالی ناشران بزرگ دنیا تجربه کنیم. انگار که از جار و جنجال و ماشین‎های صنعتی و ترافیک و… به دل طبیعت پناه برده‎ایم و هوای تازه را تنفس می‏‎کنیم و نسیم خوش خلاقیت را در ریه‎هایمان جاری می‎سازیم. همواره وقتی بحث بازی‎های مستقل پیش می‎آید نخستین کلمه‎ای که به ذهن ما بازیبازان می‎رسد خلاقیت است. بازیسازی مستقل عرصه‎‎ای بود برای جلوگیری از مرگ خلاقیت در زیر دست و پای عناوین تکراری AAA که توسط غول‎های این صنعت ساخته می‎شوند. اگر این عرصه نبود مطمئن باشید که تاکنون اثری از خلاقیت در صنعت محبوبمان باقی نمانده بود،” اگر در متن بالا کلمه بازی های مستقل را برداشته و به جای آن نیتندو و کنسول های نینتندو را قرار دهیم نیز کاملا این مطلب صحیح است و کلمه به کلمه در مورد این شرکت صدق خواهد کرد. نینتندو از عوامل اصلی خلاقیت و جذب خانواده ها به بازی است و در کنار این ها همواره طرفداران خود را نیز با عرضه بازی های فوق العاده پرطرفدار، پرفروش و جذاب راضی کرده است.
نینتندو شرکتی است به معنای تاریخ بازی… شرکتی دوست داشتنی که شاید حتی اکنون کنسول آن را نداشته باشیم اما آنقدر برایش احترام قائلیم و برایمان عزیز است که همیشه آن را یکی از صاحبان اصلی این صنعت و این هنر و این دنیای بزرگ دوست داشتنی می دانیم. باید به احترام نینتدو، به احترام شرکتی به عظمت تاریخ بازی های رایانه ای، شرکتی به محبوبیت دنیای بازی های رایانه ای ایستاده و کلاه از سر برداریم. نینتندو تاریخ است…